Jest to najstarsza polska rasa psów. Pierwsze wzmianki o niej już występują w relacjach Galla Anonima. Była to rasa królów i dworzan. Z Brytanami polował Król Stefan Batory, ostatni z Jagiellonów Zygmunt August 1543 roku spędził na łowach na grubego zwierza z Brytanami 223 dni. W tym okresie pojawiły się pierwsze zapiski bibliograficzne w języku polskim. Również opisywał zalety tej starej rasy król Jan Sobieski w swoich listach do królowej Marysieńki. Do odtworzenia tej wspaniałej rasy robiono kilkakrotnie przymiarki bez większego powodzenia. Wielką przeszkodą była przynależność do Światowej Organizacji FCI, która nie była zainteresowana stworzeniem nowej bardzo konkurencyjnej rasy dużych psów Stróżujących w typie molosa. Federacja Organizacji Kynologicznych oraz Polski Klub Kynologiczny postanowiły zgodnie ze swoimi celami statutowymi odtworzyć tę niezwykłą Polska rasę psów. Pierwszy bardzo wyrównany miot uzyskaliśmy ze skrzyżowania trzech ras wybitnie Stróżujących psów. Psiaki są niezwykle inteligentne, kontaktowe szybko uczące się. Rasa tą zainteresowaliśmy Ministerstwo Rolnictwa. Które obiecało nam merytoryczne wsparcie nad odtwarzaniem tej polskiej rasy.
Wzorzec rasy Brytan Polski opracowany przez Polski Klub Kynologiczny.
Zatwierdzony przez Federację Organizacji Kynologicznych.
Zachowanie i charakter
Brytan Polski ma być psem aktywnym i zwinnym, posłusznym, ale pewnym siebie. Ma posiadać zrównoważony temperament i silnie rozwinięty instynkt terytorialny.
Pies tej rasy powinien bez problemu poddawać się szkoleniu. Ma być nieufny w stosunku do osób obcych oraz obcych psów.
Ma być czujny ale podejmie atak i obronę tylko wyraźnie sprowokowany, bez tego nie będzie atakował. Ma mieć dobry kontakt z domownikami, zwierzętami gospodarskimi, innymi rasami psów, dla swojej rodziny wierny i oddany a dla dzieci przewodnika opiekuńczy.
Psychika
Mocna, charakter pewny, usposobienie nieufne.
Wielkość
Wysokość w kłębie u psów powinna wynosić min. 70-90 cm.
Natomiast u suk min. 65-80 cm.
Psy te mogą być ewentualnie nieco większe, jednak pod warunkiem, że budowa ich ciała jest harmonijna i mają prawidłowy chód.
Wygląd ogólny
Bez względu na odmianę (krótkowłosą czy długowłosą), Brytany Polskie mają to być psami dużymi, silnymi o imponującym wyglądzie.
Mają posiadać mocną, harmonijną i muskularną budowę ciała. Ich głowa ma być duża i masywna, ciało pokaźne ale sprężyste, na pierwszy rzut oka emanujące mocą.
Proporcja wysokości w kłębie do głębokości klatki piersiowej powinna być proporcjonalna i harmonijna, klatka piersiowa szeroka i dosyć głęboka.
Proporcja wysokości w kłębie do długości tułowia powinna wynosić mniej więcej 9:10.
Długość kufy ma być ok 1/3 dł. głowy.
Głowa
Wzorzec Brytana Polskiego przewiduje głowę mocną, dużą i wyrazistą.
Czaszka szeroka i mocna, na profilu i z boku lekko zaokrąglona. Czoło strome do kufy, z wyraźnymi łukami brwiowymi i bruzdą czołową, przebiegającą środkiem czaszki.
Na czole dopuszczalne lekkie pomarszczenia skóry nad oczami zwłaszcza u samców. Przy zainteresowaniu czymś psa zmarszczki te są lepiej widoczne, poza tym – słabo.
Kość potyliczna rozwinięta umiarkowanie.
Oczy średnio wielkie, osadzone umiarkowanie głęboko, ciemne, z przyjaznym ale czujnym wyrazem. Powieki powinny być całkowicie wypigmentowane i przylegające.
Wyraźny stop oraz kufa, mocna i szeroka na całej długości.
Nos szeroki, czarny, z dobrze rozwartymi nozdrzami oraz prostym grzbietem.
Wargi o czarnych krawędziach, z widocznymi kącikami warg. Górna warga ma lekko, nie za mocno obwisłe fafle, zbiegające się łukowato ku nosowi.
Szczęki szerokie, silne i jednakowo długie. Zgryz cęgowy lub nożycowy, regularny i kompletny. Siekacze w jednej linii. Dopuszcza się „lekki przodozgryz bez odstępu pomiędzy siekaczami” oraz brak M3 i P1.
Uszy osadzone dosyć wysoko i szeroko, średnio wielkie i dobrze owłosione, z miękkimi i trójkątnymi małżowinami, zaokrąglonymi na końcach. Krawędź płasko przylega do policzków. Szyja o niezbyt luźnej skórze i podgardlu, odpowiednio długa i mocna.
Tułów
Brytan Polski ma być duży, mocny oraz dobrze wyważony i umięśniony, z wyraźnym kłębem. Grzbiet ma być mocny i szeroki, o prostej i poziomej aż do lędźwi linii górnej.
Zad ma być nie opadający, odrobinę wyższy niż wysokość w kłębie, długi i płynnie przechodzący w nasadę ogona.
Mostek ma być umiarkowanie głęboki, o dobrze wysklepionych lecz nie beczkowatych żebrach. Klatka piersiowa głęboka, nie może jednak głębokością sięgać poniżej łokcia.
Brzuch i jego linia dolna mają być nieco podkasane.
Ogon mocny, długi i szeroki u nasady ma ciężko i prosto zwisać w spoczynku. Natomiast przy ekscytacji jest lekko zakręcony w jednej trzeciej długości. Dopiero przy większym pobudzeniu może być wzniesiony.
Kończyny
Kończyny przednie oglądane z przodu mają być proste i ustawione równolegle oraz umiarkowanie szeroko.
Łopatki ustawione skośnie, związane ze ścianą klatki piersiowej i dobrze umięśnione.
Kąt w stawie barkowym niezbyt otwarty. Ramię dłuższe od łopatki, z przylegającymi łokciami. Proste przedramię o suchych mięśniach i mocnym kośćcu. Śródręcze pionowe patrząc z przodu, będące przedłużeniem przedramienia, lekko nachylone na widoku z boku. Łapa mocna, duża, o zwartych, silnych i dobrze wysklepionych palcach.
Kończyny tylne umiarkowanie kątowane, dobrze umięśnione, na widoku z tyłu ustawione do siebie równolegle i nie za blisko. Uda szerokie, mocne i dobrze umięśnione. Kolana nie wykręcone na zewnątrz lub do wewnątrz, dobrze kątowane.
Podudzia raczej długie i ustawione skośnie. Słabo kątowany i mocny staw skokowy.
Ustawione równolegle jedno do drugiego i proste śródstopie.
Pożądane są wilcze pazury, pojedyncze lub podwójne.
Chód
Pies ma mieć stale mocny i równy grzbiet, dobry wykrok i mocny napęd kończyn tylnych, oraz harmonijny chód. Kończyny mają się poruszać w liniach prostych.
Skóra i okrywa włosowa
Wzorzec Brytana Polskiego przewiduje, że rasa ta występuje w dwóch odmianach: długowłosej i krótkowłosej (obie z obfitym podszerstkiem).
Odmiana krótkowłosa ma mieć: prosty, gęsty, twardy i przylegający włos okrywowy; obfity i gęsty podszerstek; małe portki na udach; oraz gęsto owłosiony ogon.
Odmiana długowłosa ma posiadać: średnio długi i prosty włos okrywowy, krótki na głowie i kufie, obfity podszerstek, pióra na nogach przednich, spore portki na udach; dobrze owłosiony ogon. Podstawowe umaszczenie to płaszczowe w kolorze rudym, czarnym z rdzawym połyskiem, brązowym, szarym, wilczatym, złotym, rudym lub białym ze złotymi, rudymi, brązowymi lub czarnymi łatami.
Dopuszczalne jest też posiadanie białego kołnierza w umaszczeniu płaszczowym, białych łap, białego krawata. Kufa może być z białymi znaczeniami, w kolorze umaszczenia lub posiadać czarną maskę.